(สปอย์) นิยาย debut or die บทที่5

 (การเดินเรื่องของนิยายจะต่างจากมังฮวาเล็กน้อย) *ไม่ใช่การแปล เป็นสรุปเหตุการณ์สำคัญในแต่ล่ะตอน เพื่อกลับไปอ่านฉากที่ชอบใหม่ได้ง่ายๆ

บทที่5

 

อินโทรที่ทุกคนในประเทศคุ้นเคยก็ปรากฏขึ้น เสียงร้องที่มีชีวิตชีวากระแทกหู

มุนแดโพสท่าเริ่มสุดโดดเด่น จากนั้นก็เต้นตามความทรงจำในหัว

กรรมการคนหนึ่งเห็นแล้วก็พ้นน้ำที่เขาดื่มอยู่ อาการเดียวกับคนอื่นๆที่กลั่นขำเต็มที่ ยองริน เป็นคนเดียวที่พยักหน้าอย่างจริงใจ เพื่อตอบสนองต่อการทดสอบเต้น ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นมืออาชีพเพียงคนเดียวที่นี่

              ส่วนมุนแดกำลังออกท่าทางอย่างจริงจังกับเพลงชาติไอดอลที่ใครๆต้องรู้จักอย่าง〈POP☆CON〉 ของ มัลลังดัลคม ที่เดบิวต์เมื่อ 10 ปีที่แล้ว

มันเป็น"เพลงต้องห้าม" สำหรับการทดสอบ แต่เขาไม่ใช่เด็กฝึกจึงไม่ต้องสนใจข้อห้ามนั้น และเพราะความดังที่ใครๆก็ต้องร้องได้เต้นได้ จึงเหมาะจะให้คนธรรมดาอย่างเขานำมาใช้มาก แน่นอนว่าตอนนี้เป็นเวลาที่ดี ในการเอาเพลงดังเมื่อ 10 ปีก่อน มาเรียกกระแสนิยม เช่นจะเกิดอะไรขึ้นที่อยู่ๆก็ได้เห็นท่าเต้นในความทรงจำ ปรากฏขึ้นในรายการอีกครั้ง

เมื่อเพลงจบลง กรรมการก็ปรบมือและหัวเราะ มุนแดรู้ตัวว่าเต้นพลาดไปไม่น้อย แต่ผลจะออกมาได้เท่าไรก็ให้พวกเขาตัดสินเถอะ

ยองรินเป็นคนแรกที่ยกไมโครโฟน แต่นักออกแบบท่าเต้นพูดก่อน เขาหัวเราะจนตาแดง น้ำตาบางส่วนมาจากการหัวเราะ

"โว้ว… ฉันไม่เลยว่าจะได้เห็นมัน มุนแดอายุ 10 ขวบตอนที่ POP☆CON เปิดตัวไม่ใช่เหรอ? นายเตรียมแข่งตั้งแต่ตอนนั้นเลยใช่ไหม”

...ลืมไปเลยว่า สำหรับเขา(รยูกอนอู) เพลงนี้คือช่วงวัยรุ่นที่สวยงาม แต่สำหรับมุนแดนั้นเหมือนมันจะเด็กไปสักหน่อย

              แต่ก็เป็นสีสันให้รายการ เขาฟังกรรมการท่านอื่นพูดชมจนเสร็จจากนั้นก็ถึงตา ยองริน

              เธอวิจารอย่างตรงไหนตรงมา เพื่อตัดสีสันจากกรรมการท่านอื่น “ก่อนอื่น ฉันเห็นว่าคุณไม่มีทักษะเต้นเลย เมื่อคุณเริ่มเคลื่อนไหวร่างกาย แม้ว่าคุณอาจได้รับการประเมินเชิงบวกในตอนนี้ แต่ภารกิจในอนาคตคงจะยาก”

              “ผมจะฝึกฝนต่อไปครับ” สู้เขานะ หน้าต่างสถานะของฉัน

ยองรินพยักหน้า และเสริมอย่างผ่อนคลาย “… อย่างไรก็ตาม ฉันเห็นความพยายามของคุณ ทำได้ดีค่ะ" 

"ขอบคุณครับ" 

 

              จากนั้นอันดับก็ถูกประกาศออกมาที่ 17 ใกล้เคียงกับที่เขาคิดไว้ตอนแรก 

              อันดับชั่วคราวจะถูกเลื่อนลงเมื่อมีคนที่ได้สูงกว่า แต่จากผู้เข้าร่วม77คน ต่อให้ถูกดันลงนี่ก็ไม่ใช่อันดับที่แย่เลย

              หลังจากเดินขึ้นมานั่งที่เก้าอี้ ผู้เข้าร่วมอันดับที่ 15 ข้างๆก็เอ่ยทักทาย ดูเหมือนจะเป็นเด็กรุ่นเดียวกัน

              “สวัสดี~ คุณร้องเพลงเก่งมาก! “

              "ขอบคุณ ฉันคิดว่าคุณทำได้ดีมากเหมือนกัน”

"งั้นเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า!” 

              จริงๆแล้วมุนแดไม่ได้ดูการแสดงของเขาเหรอก แต่ถ้านั่งอันดับ15ได้ ก็ต้องทำได้ดีแหละ

              ผู้เข้าร่วมหัวเราะดัง ๆ และชี้ไปที่ป้ายชื่อที่หน้าอกของเขา

“ฉันชื่ออีเซจิน!” 

 

“… .!” 

เมื่อได้ยิน มุนแดเกือบอุทานออกมา ก่อนตอบกลับด้วยใบหน้าตายด้านที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ 

“ฉันชื่อพัคมุนแด ได้โปรดดูแลฉันให้ดีด้วย”

              “ได้โปรดดูแลฉันให้ดี~”

              มุนแดจบบทสนทนาอย่างเป็นธรรมชาติและมองไปข้างหน้า และผู้เข้าร่วมรายทำการแสดงอยู่ แต่จิตใจของมุนแดยังวนอยู่กับชื่อที่เพิ่งเคยได้ยิน

              อีเซจิน 

คนที่เดบิวต์อย่างเป็นทางการผ่านรายการนี้ แต่ก็มีข่าวฉาวว่าเขาเกี่ยวข้องกับยาเสพติด

              …เพื่อความปลอดภัย อย่าไปคุยกับเขาจะดีกว่า

 

              และเมื่อมีเวลาว่างจากการรอคนอื่นประเมิน มุนแดก็เริ่มตรวจสอบหน้าต่างสถานะ เมื่อครู่ตอนแสดงบนเวที เขาได้รับการแจ้งเตือนแต่ไม่ได้สนใจมัน เต้นและเสน่ห์มีความเปลี่ยนแปลง จากไม่มี(-) เป็นD(เท่ากับคนธรรมดา) และC

ได้คะแนนจาก〈The First Stage〉ที่โชว์บนเวทีเมื่อกี้มา1คะแนน

 

มีป๊อปอัปที่ผิดปกติปรากฏขึ้นอีกหนึ่งรายการ ขนาดเล็กถัดจากหน้าต่างสถานะ

 

[ผลงานสำเร็จ!]

การแสดงของคุณ ประทับใจคนส่วนใหญ่อย่างมาก!

: คุณสมบัติทั่วไป ☜ คลิก!

  

มันเป็นภาพของสล็อตแมชชีนสีเทา ที่กำลังหมุนค่อนข้างเร็ว เขามองโดยไม่คาดหวังรางวัลนัก

 

[คุณลักษณะ: ได้รับ 'ไว้ค่อยนอนตอนตาย! (D)']

เมื่อเปิดใช้งาน คุณจะไม่เหนื่อยแม้ไม่ได้นอน

โบนัสค่าประสบการณ์ +30% ตั้งแต่ 00:01 ถึง 04:00 น.

ใช้งานต่อเนื่องหนึ่งสัปดาห์ ใช้ได้ 1ครั้ง

 

“….!” มีประโยชน์เหมือนกันแฮะ

 

              เมื่อตรวจดูสถานะของตัวเองจบ เขาก็ให้ความสนใจกับเวทีอีกครั้ง นอกจากผู้ต้องสงสัยค้ายาที่อยู่ข้างๆ แล้ว ยังไม่มีสมาชิกที่เดบิวต์คนไหนออกมา

 

มุนแดมองดูผู้เข้าร่วมรายต่อไปเดินขึ้นไปบนเวที ชายหนุ่มรูปร่างสมส่วน แขนขายาว ก้าวขึ้นมาคนเดียว ดูเหมือนจะไม่มีสังกัด

ตอนนั้นเอง เสียงฮือฮาบริเวณที่นั่งก็ดังขึ้น เพราะคนใหม่ที่เข้ามาหล่อมาก เขาได้ยินแม้กระทั่งกรรมการชื่นชมอย่างเปิดเผยจากด้านล่าง “คุณดูเหมือนกวางเลย~”

              รูปลักษณ์แบบนี้ไม่ควรกังวลเรื่องเดบิวต์สักนิด หรือต้องพูดว่า ไม่จำเป็นต้องมารายการเซอร์ไวเวิลแบบนี้ด้วยซ้ำ? แต่เมื่อดูชื่อ [ซอนอาฮยอน] ของอีกฝ่ายแล้ว กลับไม่เคยได้ยินมาก่อน เขาไม่ใช่คนที่ได้เดบิวต์จากรายการนี้

หรือจะเป็นคนหล่อที่ไม่มีพรสวรรค์กันนะ? พอคิดแบบนี้หน้าต่างสถานะของอีกฝ่ายก็ปรากฏขึ้น

 

[ชื่อ: ซอน อาฮยอน]

เสียงร้อง: B- (A)

เต้น: A (EX)

หน้าตา: A+ (S+)

เสน่ห์: B (A+)

คุณสมบัติพิเศษ เลือดนักสู้ (ไม่เปิดใช่งาน)

!สถานะผิดปกติ: ขาดความเชื่อมั่นในตนเอง

 

มันเป็นสถานะที่ยอดเยี่ยม ถึงจุดที่เขาจะอยู่ใน 10 อันดับแรกได้เลย ติดอยู่แค่อยู่เดียว

 

[สถานะผิดปกติ: ขาดความเชื่อมั่นในตนเอง]

              ด้วยใบหน้าแบบนั้นเนี่ยนะ?

 

ยังไงก็ตาม การเห็นหน้าต่างสถานะของคนอื่นได้ มีประโยชน์อย่างในการวางแผนมาก 

 

ที่ด้านหน้ากรรมการเริ่มสัมภาษณ์แล้ว “ผู้เข้าร่วมแนะนำตัวเองเลยค่ะ!”

              และซอนอาฮยอนก็หยิบไมโครโฟนขึ้นมา มือที่ถือไมโครโฟนสั่นเทาจนเห็นได้ชัด 

“สะ สะ สวัสดี—”

              “… .!”

              เขาไม่ได้พูดติดอ่างเพราะรู้สึกประหม่า มันเป็นอาการที่ชัดเจนของโรคพูดติดอ่าง 

              และดูเหมือนว่า เขาจะใส่ใจกับเรื่องนี้มาก มันเลยกลายเป็นสถานะผิดปกติของเขาไป? ตอนนั้นเองที่หน้าต่างสถานะเกิดความเปลี่ยนแปลง

 

[ขาดความเชื่อมั่นในตนเอง]

: ด่อยค่าในตัวเอง

ค่าสถานะทั้งหมดจะลดลงสองระดับ

 

ตรวจสอบคนอื่นได้แบบนี้ มีประโยชน์มากจริงๆนั้นแหละ ส่วนบนเวที กำลังเล่าเบื่องหลังกันอยู่ มันเป็นฟุตเทจที่ขายได้ ขณะที่เสียงปลอบหรือให้กำลังใจก็ปะทุขึ้นจากผู้เข้าร่วมที่อยู่รอบตัว

              ปฏิกิริยาตอบสนองนี้ก็เป็นซีนขายได้เหมือนกัน

              แต่มุนแดนั้นคิดตรงกันข้าม เรื่องเซนซิทีฟแบบนี้อย่ารีแอ็กชันอะไรจะดีกว่า แค่มองไปข้างหน้าด้วยสีหน้านิ่งๆอย่าง 'ฉันเข้าใจแล้ว' ก็พอ

หลังจากนั้นก็เป็นช่วงของการแสดง ได้ที่18ไป แม้จะโดนลดสถานะแต่ก็ไม่ได้ออกมาเลวร้าย โดยรวมทำได้ดี ซึ่งหมายความว่า หากไม่ติดสถานะผิดปกติ มันคงจะดีกว่านี้หลายเท่า

กรรมการหลายคนให้กำลังใจ มอบคำพูดที่อบอุ่นมากมายแก่เขา บางคนถึงกับยกนิ้วให้ แต่ใบหน้าของซอนอาฮยอนยังมืดมนในขณะที่เขาโค้งคำนับ เขาลงจากเวทีแล้วนั่งลงข้างมุนแดตามคำสั่งของพิธีกร 

“… ” 

ควรจะทักทายสักหน่อยไหมนะ—

ซอน อาฮยอนเหลือบมองมาแต่ไม่ได้ชวนคุยก่อนเหมือนกัน

...จะให้ทักก่อนก็ไม่ใช่แนวของทางนี้เหมือนกัน สุดท้ายมุนแดจึงพยักหน้าให้ ซอนอาฮยอนเองก็รีบก้มหัวตอบ

              จากนั้นมุนแดก็กลับมาสนใจเวทีต่อ ดูจากจำนวนคนแล้วยังต้องรออีกนานเชี่ยวล่ะ