[รีวิว] สวรรค์ประทานพร เล่ม6

    [รีวิว] สวรรค์ประทานพร เล่ม6
    
    (คำเตือน มีการพูดถึงฉากที่ชอบ/สะเทือนใจต่างๆ ดังนั้นมีการสปอย์)

    ครึ่งเล่มแรก คือเรื่องราวชวนหัวเราะคิดคัก ตั้งแต่การตบตีกันของแม่ทัพเจ้าชู้กับผีสาวขี้หึง ตามด้วยชีหรงที่เล่นบทพ่อของลูกชายโง่จนอิน การด่ากันของ2แม่ทัพที่ไม่มีใครยอมใคร และการโป๊ะแตกของราชาผีคลั่งรัก

    (ขอยิ้มอ่อนให้รีวิวของตัวเองแป๊ป... เรื่องราวชวนหัวเราะคิดคักงั้นเหรอ ก็ใช่หรอก แต่เบื้องลึกเบื้องหลังของแต่ล่ะคนนี้มันมีดเคลือบน้ำตาลชัด!ๆ)

    บอกข่าวดีสักหน่อย อย่างน้อยเล่มนี้พวกเขาสองคนใจตรงกันแล้วนะ! อย่างน้อยก็จูงมือถือแขนกันหลายหน้าอยู่ แต่แป๊ปเดี๋ยวก็ต้องไปเผชิญหน้ากับศัตรูเก่าไป๋อู๋เซี่ยงแล้ว

....ส่วนครึ่งเล่มหลังคือการย้อนอดีต เราเตรียมใจก่อนอ่านแล้วแหละ แต่ก็รู้สึกว่ายังเตรียมใจมาไม่พอ

    ตั้งแต่ระหว่างอ่านจนถึงอ่านจน มันหน่วงไปหมด เพราะเรารู้อยู่แล้วว่าปัจจุบันพวกเขาเป็นยังไง แล้วพอไปอ่านว่าในอดีตเขาเคยเป็นคนยังไง เขาเคยผ่านอะไรมากว่าจะมาเป็นแบบปัจจุบันได้ มันไม่ง่ายเลย ทั้งเซี่ยเหลียนและฮวาเฉิง ต้องอดทนอดกลั้นแค่ไหน พยายามกันจนมาเป็นพวกเขาในตอนนี้

    ของเซี่ยเหลียน ในปัจจุบัน800ปีให้หลัง เราจะรู้อยู่แล้วว่าเซี่ยเหลียนนิสัยยังไง เขาดูเป็นคนสบายๆไม่คิดมาก กินง่ายอยู่ง่าย มองโลกในแง่ดี มีความตลกฝืดและอะไรๆก็ยิ้มรับไว้ก่อน ที่สำคัญเขายังมีฝีมือ เพียงสังเกตุก็จัดการอะไรต่ออะไรได้ แต่กว่าจะมาเป็นเขาในปัจจุบันนั้นไม่ง่ายเลย จากองค์รัชทายาทสูงศักดิ์ ตกลงมาเป็นคนธรรมดาที่ผู้คนเหยียบย่ำ เพื่อนหนีหาย พ่อแม่ป่วย และยังมีไป๋อู๋เซี่ยงตามหลอกหลอน เขาผ่านความเจ็บปวดเกินที่จะบรรยายออกมาเป็นรีวิวสั้นๆแบบนี้ได้

    ฮวาเฉิงเองก็เช่นกัน เราจะได้รู้กันตั้งแต่เล่ม1ว่า เขาท้าประลองกับเทพ35องค์ 33องค์พ่ายแพ้และดับสูญไป 2องค์ที่รอดคือเฟิงซิ่นมู่ฉิงที่ไม่ไปประลอง และเล่มนี้ เราจะได้รู้ว่า33องค์ที่ดับไปคือคนที่เคยมีเรื่องกับเซี่ยเหยียน เคยเหยียบย่ำซ้ำเติมเขาในเวลาที่ลำบากที่สุด เทพ33องค์นั้นคงไม่รู้และไม่มีทางรู้เลยว่า ทำไมตนเองถึงโดนราชาผีหมายหัว เฟิงซิ่นมู่ฉิงน่ะเหรอ ตอนแรกๆเราก็ไม่เข้าใจที่ฮวาเฉิงชังหน้าพวกเขา เวลานี้เราเข้าใจแล้ว แบบว่า..ถึงจะเข้าใจว่าทุกคนมีเหตุจำเป็น แต่มันก็เป็นความรู้สึกที่พูดไม่ออกจริงๆ

    เซี่ยเหลียนคิดว่าไม่มีใครเข้าใจเขาหรอก กับสิ่งที่เขาต้องพบเจอน่ะ เพราะไป๋อู๋เซี่ยงก็เข้ามาตามหลอกหลอนได้แบบ บั่นทอนกำลังใจและความเชื่อมากๆ เขาเลือกจังหวะและเวลามาแล้ว ว่าขณะนั้นไม่มีใครอยู่กับเซี่ยเหลียน ดังนั้นจะไม่มีใครช่วยใครเข้าใจเขา (จุดนี้เฟิงซิ่นยิ่งทำให้เซี่ยเหลียนฝังใจเข้าไปอีก เฟิงซิ่นเคยเชื่อในตัวเขามากขนาดนั้นแท้ๆ เวลานี้กลับเปลี่ยนไป เซี่ยเหลียนเลยยิ่งรู้สึกไม่ปลอดภัยกว่าเดิม)

    ขณะที่เซี่ยเหลียนคิดว่าเขาอยู่ตัวคนเดียว และกำลังพังทลายลงอย่างช้าๆ ฮวาเฉิงเองก็อยู่ตรงนั้นเช่นกัน แต่เขาเพียงวิญญาณดวงน้อย ถึงจะอยู่เคียงข้างแต่สายตาอีกฝ่ายไม่เคยมองมาที่เขา และเขาเองก็อ่อนแอเกินกว่าที่จะช่วยอะไรได้ ต้องทรมาณแค่ไหนกัน ได้แค่มองคนที่ตนเคารพรักและเทิดทูนสุดหัวใจแตกสลายไปอย่างช้าๆ

    เฮ้อ เฮ้อ เฮ้อ !!! แค่พูดก็รู้สึกหน่วงไปหมดแล้ว ทุกครั้งที่เป็นบทย้อนอดีต เรากล้าอ่านแค่ครั้งเดียว แล้วไม่กล้าไปอ่านซ้ำอีกเลย มันเจ็บหัวใจไปหมด แบบเดียวกับที่ฮวาเฉิงเจ็บปวดเวลาเห็นเกอเกอไม่ดูแลตัวเองแล้วทำเรื่องอันตรายหน้าตาเฉยนั้นแหละ เพราะเขาได้รู้ว่ากว่าจะมาเป็นเกอเกอวันนี้ ในอดีตเจ็บปวดมาแค่ไหน

    ถ้าหากให้นิยามสิ่งที่เซี่ยเหลียนเป็นก็คือ ยิ่งเจ็บปวดมากเท่าไร มันก็จะชา นานวันเข้ามันก็ไม่รู้สึกอะไรแล้ว

    ยิ่งอ่านมาถึงตรงนี้ ก็ได้แต่หวังว่าพวกเขาจะได้พบความสุขของตัวเองโดยเร็ว ขอตอนพิเศษมาฮิลใจเยอะๆ...

    ส่งท้ายเล่มนี้ก็คือ เป็นห่วงเซี่ยเหลียนจัง เป็นห่วงเกอเกอมากเลย!

-------(สนใจอ่าน สปอย์ กดได้เลย)-------