[รีวิว] จังนยัง - Shooting Star ชูตติ้งสตาร์ (สนพ.Rose)

รีวิว Shooting Star ชูตติ้งสตาร์ เล่ม 1-2 (2เล่มจบ)

ราคาเต็ม: 550฿ (ซื้อเว็บ/งานนส.ลดตามโปร10%-15%)

สำนักพิมพ์ : Rose         ผู้เขียน : จังนยัง

เรื่องย่อหลังปก

“ผมกลัวการนอนคนเดียว ช่วยนอนข้าง ๆ เป็นเพื่อนผมได้ไหมครับ”

เจคราวน์ ฟอร์ด ผู้บัญชาการกองทัพเรืออวกาศ 999 เจ้าของฉายาเครื่องจักรสังหาร
ที่กำลังเบื่อหน่ายสุดขีดตาเป็นประกายทันทีที่ได้เจอ ‘ของเล่นแสนนุ่มนิ่มชิ้นใหม่’
เขาซ่อนเขี้ยวเล็บไว้แล้วใช้ใบหน้าหวานที่ขัดกับนิสัยหลอกให้นาซหลงใหล
ยิ่งได้รู้ว่า ‘ตัวตนแท้จริง’ ของอีกฝ่ายเป็นใคร นัยน์ตาสีอำพันก็ยิ่งเป็นประกาย
กว่าจะรู้ว่าทำไมถึงติดใจ ‘หญ้าอ่อนรสชาติธรรมดา’ ก็เวลาที่...

นาซ เอดิสัน แฮกเกอร์อัจฉริยะ ได้รับภารกิจเข้าไปเป็นสายลับในฐานะ
ผู้ให้คำปรึกษาของกองทัพเรืออวกาศ 999 โดยไม่รู้เลยว่าที่นี่เป็นสถานที่รวมตัวของเหล่าคนบ้า
ยิ่งไปกว่านั้นเขาดันตกหลุมรักผู้บัญชาการเจคราวน์ ผู้ที่ถูกกล่าวขวัญว่าบ้าที่สุดในกองกำลังนี้
กว่าจะรู้ว่าชายหนุ่มรูปงามที่เคยคิดว่าช่างแสนดีเป็นใครก็ในวันที่มีสิ่งล้ำค่าก่อกำเนิดขึ้น...
**********************************************************

(เริ่มรีวิวตั้งแต่เล่มสองนะคะ เพราะเล่มแรก เล่าย่อๆว่า นาซเข้าใจชื่อพระเอกผิด พระเอกเลยสวมรอยใช้ชื่อนั้น แล้วน้องก็หลงรักที่น่าตาตีของพระเอก พระเอกสนใจเลยเนี่ยมาใกล้ชิด ด้วยชื่อที่นายเอกเข้าใจผิดนั้นแหละ มีฉากฟินๆในเล่มแรก ใกล้ๆจบเล่มก็มีอะไรกัน)

งงหนักมาก นี่นิยายวาย หรือ สารคดีครอบครัวผูกพันธ์แม่ลูก 

ความผูกพันธ์ข้ามแผ่นแหล็ก.สมองกล

เล่ม2นี่เป็นอะไรที่ไม่มีความฟินวายๆเลย มีแต่วายวอด ตั้งแต่มีอะไรกับพระเอก แล้วหุ่นแม่บ้านจับได้ ก็หมดสิ้นนิยายรักแนววาย กลายเป็นนิยายดราม่า ความรักแม่ลูก หุ่นแม่บ้านเด่นเวอร์ มีบทเท่ากับ(หรือมากกว่า) พระเอก ที่ซ้ำคัญ พระนางรักนาซ(แบบแม่) ดังนั้นเลยไม่ชอบพระเอกที่เป็นคนโคตรเลว แล้วเป็นคนที่มีอิธพลกับนายเอกที่สุด

เพราะเป็นห่วง คิดว่านางจะสนับสนุนหรอ?

แล้วคิดว่าจะนายเอกจะฟังใครล่ะ คนที่เลี้ยงตัวเองมา20ปี กับผู้ชายอันตราย

เล่ม1 ชอบมาก ชอบนายเอก พระเอกโรตจิตแต่ก็ชอบ นาซเด็กโง่ (｀∇´)ψ *รู้สึกเอ็นดู

เล่ม2 “...” อ่านไป อ่านไป อะ-เอ่อ นี่เราอ่านเรื่องเดียวกับเล่มเมื่อกี้ป่าวว่ะ นาซน้อยผู้น่ารักของฉันอยู่ไหน เด็กคนนี้เป็นใคร??(* -_-)   ส่วนพระเอกก็ เอ่อ ร้ายจ๊ะ แต่นายร้ายเสมอต้นเสมอปลายตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เล่มแรกร้ายจนจบเรื่องก็ร้าย (มีแค่7-8หน้าสุดท้าย ที่หลงเมียเปิดเผย)

▶ แต่งงใจนาซมากกว่า อยู่ๆแต๊วแตก ไม่มีความเชื่อในตัวพระเอก (แล้วตอนแรกล่ะรักหนักรักหนา) ไม่มั่นใจในตัวเอง (เรารู้ค่ะว่า เขาเขียนมาให้มีเหตุผลรองรับ ในแต่ล่ะเหตุการณ์เป็นข้อๆ แต่---นางต่างจากเล่มแรกมาก คนรอบตัวนางบอกว่าพระเอกเลว เอ่อใช่ พระเอกมันเลว แต่น้องก็บอกยอมรับที่พระเอกเลวแบบนี้ไง น้องพูดออกมาว่ายอมรับพระเอกที่เป็นแบบนี้(จนใจพระเอกเปิดใจหวั่นไว้ขึ้นมาจริงๆ) แต่! เกิดอะไรขึ้นกับความมั่นใจบวมๆนั้น เพราะท้องหรอ? ไม่ใช่หรอก เพราะไม่มั่นใจในพระเอก-ไม่มั่นใจในเอง

▶ นายเอกหนีไปตอนที่เห็นพระเอก(จะ)ฆ่าคนต่อหน้าตัวเอง อ้าว แล้วใครมันรับได้วะตอนแรก ไม่เป็นไร เราก็เข้าใจว่าเจอฉากฆตกรรมเลือดสาด มันก็ต้องมีขวัญเสียกันบ้าง แต่พระเอกก็ไล่ตามนี่? ไล่ตามตัวเองมาพร้อม(สีหน้าเหมือน)ร้องไห้  น้องเหมือนจะกลับไปหาพระเอกล่ะ แต่หุ่นแม่บ้านก็มาขัด แล้วนาซก็ “เลือก” หนี ไม่มีใครบังคับ สถานการณ์ก็ไม่ได้บังคับ มันคือความสับสนในใจนาซเองต่างหาก ที่ทำให้นาซหนีออกมา

นาซมีโอกาศแก้ตัวตลอด แต่ไม่พยายาม

ในสายเรา นาซไม่ใช่คนที่โดนความกดดัน จนไม่มีทางเลือกในชีวิต นาซมีโอกาศอยู่ตลอด หลายต่อหลายครั้ง แต่ไม่เลือกเองต่างหาก

1.ไม่สู้เพื่อตัวเองและลูกในท้อง

2.ไม่เชื่อในตัวเองและพระเอก

3.ไม่เชื่อในตัวพระเอกแล้วยังไง? ทำไมไม่ไคว่คว้าสิ่งที่ตนต้องการล่ะ

หรือที่จริงแล้วนาซไม่ต้องการ “ความรัก” ของพระเอกกันแน่?

สิ่งที่นาซไคว่คว้ามาทั้งเรื่อง(จนหน้าสุดท้ายของเล่ม) คือคำว่า‘รัก’ของพระเอก แต่นาซ ไม่สู้ให้ได้มันมา สิ่งที่นาซทำคือการรอค่อยให้พระเอกพูดเท่านั้น  รอให้อีกฝ่ายพูด แต่ตัวเองกลับไม่พยายามเข้าหา โดนปฏิเสธครั้งเดียวก็ชีวิตจบเห่ซะแล้ว

▶ พระเอกยังคิดว่านาซจะมาหาตัวเอง คิดว่านาซจะไม่ยอมแพ้หลังตัวเองเย็นชาใส่ (แน่นอน เราจะด่าพระเอกด้วย ที่ไม่ถนอมหัวใจบอบบางของนาซเลย)

▶แต่อย่าลืม คนที่มีความรักคือนาซ นายเอกผู้รักพระเอก 

พระเอกที่เป็นเครื่องจักรสังหาร เขารักใครไม่เป็น ที่สำคัญ นาซไม่เคยจีบพระเอก นาซอาจจะทำให้พระเอกสนใจ แต่หลังจากนั้นเป็นพระเอกที่-เข้าหา-นาซตลอด สิ่งที่เกิดขึ้นในเรื่องคือ พระเอก สนใจ-แอบสืบเรื่องนาซ-หวั่นไหว พระเอกยังไม่ทัน"เรียนรู้ที่จะรัก" นาซก็ยอมแพ้(ทั้งทีไม่เคยทำอะไรที่ดูเป็นการแสดงความรัก “ด้วยตัวเอง” มีแต่พระเอกนี่ล่ะที่สวมรอยแล้วเจอการสารภาพรักอย่างงงๆ(ในชื่อคนอื่น ในตอนที่ไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง) ดังนั้นไม่แปลกที่พระเอกจะไม่ได้รักนาซ เพราะบทที่สวมรอยให้ได้รู้จักกลับเป็นเสี้ยนในใจ ขณะเดียวกันนาซไม่ได้จีบพระเอก มีแต่ข้ามขั้นตอน ไม่มีจีบมีเดต ก็พลีกายเสียประตูหลัง  

  พระเอกตลอดทั้งชีวิตเคยแต่ฆ่าคน ถ้าไม่มีใครสอนเรื่องความรัก เขาจะรู้จัก “รัก” ได้ยังไง

▶ความสับสนแปรปวนที่มาจากเหตุผล และเหตุการณ์ ทำให้นาซไม่กล้าที่จะตัดสินใจด้วย “ตัวเอง” ที่สำคัญ  ไม่เคยพูดคุยอธิบาย  มีแต่ปิดบังพระเอก จนเกิดเป็นความเข้าใจผิด

▶นาซตีตัวออกหากพระเอก ไม่เคยบอกอะไรเลย ทั้งเรื่องท้อง เรื่องจะไปเอาเด็กออก เรื่องความเข้าใจผิดต่างๆ พระเอกมาช่วยตอนจะโดน “ตัวร้าย” ฆ่า ถึงนาซจะตัดสินใจเก็บเด็กไว้ แต่ก่อนหน้านั้น ตัวมาทำอะไรที่โรงพยายาบาลล่ะ แถมถ้าพระเอกไม่มา นาซก็จะไม่บอกพระเอกตลอดไป ว่ามีลูก จะเลี้ยงเองพลากพ่อ-ลูกเขาเฉย มันสมควรที่พระเอกจะโกรธมั้ย?  (จริงๆคือพระเอกโกรธนาซเรื่องที่จะหนีไปจากตัวเอง)

นาซเชื่อสิ่งที่ทุกคนบอก แต่ไม่เชื่อพระเอก

เพราะเชื่อคนรอบตัวว่าพะเอกเป็นคนโหดร้าย เพราะพระเอกเย็นชาใส่ตอนไปหา แต่สิ่งที่ทำคือหนี ไม่สู้ ไม่พยายามเข้าหาพระเอกอีก จากนั้นเพราะจะเอาลูกเขาออกเลยโดนขัง  หมดรักงงๆ?ในตัวพระเอก(ตอนแรกรักเพราะอะไรก็ไม่รู้นะ หน้าตาอย่างเดียวเลยนี่?)  พระเอกหมั่นไส้หุ่นแม่บ้านที่นายเอกรักมากกว่าตัวเองเลยหลอกว่าทุบทิ้งไปแล้ว แต่นายเอกจะเป็นจะตายให้ได้  ต่อให้แท้งก็ไม่สนใจ

งงหนักมาก นี่นิยายวาย

หรือ นิยายแม่ลูก ความผูกพันธ์ข้ามแผ่นแหล็ก.สมองกล

เล่ม2นี่เป็นอะไรที่ไม่มีความวายเลย มีแต่วายวอด ตั้งแต่มีอะไรกับพระเอก แล้วหุ่นแม่บ้านจับได้ ก็หมดสิ้นนิยายรักแนววาย กลายเป็นนิยายดราม่า ความรักแม่ลูก นาซเชื่อหุ่นที่เลี้ยงตัวเองมาเหมือนแม่แท้ๆ(โอเค ก็แม่นี่นะ) ถ้าไม่ใช่กับข้าวที่(หุ่น)แม่บ้านทำจะกินไม่ลง ถ้าไม่ใช่ยังนั้น ถ้าไม่ใช่ยังนี่ โอ๊ย-พ่อคุณเอ๊ย เหมือนจะจบเรื่องหุ่นคือพระเอกยอมแพ้ ยอมให้หุ่นอยู่ด้วย แต่----“ตัวร้าย” หนีคุกจ้า มาหานายเอกที่อยู่คนเดียว บอกว่า “เขาไม่ได้รักแกหรอก ชาวดาวนี้มีลูกยาก เขาจะเอาแค่เด็กที่อยู่ในท้องเท่านั้นแหละ!” พูดจบพระเอกมาช่วยด้วยความเป็นห่วง แต่นายเอกเชื่อตัวร้ายจริงจังมาก เพราะพระเอกชอบอ้างว่ากินข้าวสิ ในท้องมีเด็กนะ ห่วงลูกบ้างสิ บลาๆ คือเอาลูกมาบังหน้า ทั้งๆที่ไม่ได้รักเด็กขนาดนั้นหรอก แต่อยากให้นายเอกมาสนใจเท่านั้น

เกิดเป็นคนเลวก็ซวยไป จริงใจแล้วแต่ไม่มีใครเชื่อ

พระเอกทำดี แต่นายเอกไม่เชื่อพระเอกแล้วค่ะ มโนว่า เขาทำเพราะลูก เขาไม่เคยบอกรักเราเลย พระเอกขอแต่งงาน นางไม่เอาค่ะ กะจะคลอดแล้วหนีเลย คิดว่าทิ้งลูกไว้ให้พระเอกแล้ว คงไม่โดนตามหาตัวอีก คือจุดๆนั้น นาซที่อายุไม่เด็กแล้ว เรียกว่า อีกนิดก็ลุง ไม่มีความเป็นแม่ที่อุ้มท้องมาเลยค่ะ พระเอกดีใจ-นี่ลูกฉัน นายเอกดีใจ-ฉันจะได้หนีแล้ว(ตอนนั้นราคือ เอ่อ...แล้วลูกล่ะเฮ้ย อนาคตค่อยมาเยี่ยมอะไรกัน คลอดเสร็จทิ้งเลยก็ได้หรอ)นาซคิดว่าพระเอกต้องไม่รั้งตัวเองแน่ ก็เขาต้องการแค่ลูกที่เป็นเชื้อสายเขานี่ นางก็บอกลูกน้องพระเอกเลยจ้า ว่าพระเอกไม่เอานางแล้ว นางกลับบ้านได้แล้ว (พักหลังคลอดอะไรไม่มี หุ่นแม่บ้านอุ่มมาทั้งอย่างนั้นเลย)

แต่คือ ลูกน้องพระเอกก็เชื่อนะน้าจ๊า ด่าพระเอกว่าเลวจริงๆ แล้วก็ช่วยนายเอกแบบเปิดเผย (อารมณ์ว่า อ๋อ เจ้านายสั่งมานี่น่า งันก็เดินออกประตูหน้าได้เลย)

สุดล่าในอวกาศ ความรักคืออะไร

นายเอกล่ะหุ่นขับยานหนีเข้าชั้นบรรยากาศแล้วค่ะ พระเอกตามมา เรียกว่ากัดไม่ปล่อย เอกภพกว่างใหญ่ขนาดนี้ ถ้าหลุดมือไปได้ก็ไม่มีทางได้เจอกันอีกแล้ว พระเอกคิดแบบนั้น แต่คำพูดของคนที่ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง ไม่รู้ว่านั้นคือความรัก เลยพูดขู่ออกไป ว่าจะจมยานนายเอกซะ มันคือความรักที่ไม่เข้าใจในตัวเอง(ไม่มีคนแนะนำสั่งสอน ไม่มีเพื่อน ไม่มีอะไรชี้ทางให้พระเอกรู้จักสิ่งอื่นนอกจากสงครามเลย)

อารมณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในตอนนั้นคือสิ่งใหม่ทั้งหมด ที่พระเอกได้รู้จักเป็นครั้งแรก

เราสัมผัสความรักของพระเอกได้  แต่  ความรักของนายเอกเราไม่รู้สึกถึงมันเลยค่ะ

สิ่งที่นายเอกคิดตอนนั้นคือ หวาดกลัว จะตามมาทำไมอีก? ไม่มีแล้วอะ ความรู้สึกรักอะไรนั้น นายเอกเย็นชาเวอร์ (ไอ้รักใสๆ ที่เรางงว่ารักพระเอกเพราะอะไร ไม่มีแล๊ว)

ด้วยความเย็นชาเวอร์นั้นเอง เถียงกันไปมาพระเอกจะใช้กำลังล่ะ เป็นคนมือหนัก รบเป็นอย่างเดียว นายเอกเลยองค์ลงเอาไม้ตายที่แม่ทิ้งเป็นสมบัติไว้ให้ในยามฉุกเฉิน พลังงานทุกอย่างในจักวาล หยุดหมด ยานไม่ทำงาน (โอเวอร์มาก นิยายจริงๆ) นายเอกแฮกยานพระเอกจนขยับไม่ได้ เสร็จ ได้ทีก็หนีเลยค่ะไม่รีรอใดๆ  พระเอกยอมทุกอย่างขนาดขับยานเล็กบังคับมือตามออกมาก็ยอม ซึ่งพอใกล้ยานนายเอกเจอหลุมดำ วัดใจกันว่า ยานตัวเองจะแหลกเป็นชิ้นๆ หรือ นายเอกจะหนีไป

นายเอก นาซแม่ยอดศรี ก็ร้องถามว่า ทำไมต้องทำขนาดนี้ พระเอกก็บอกว่าไม่รู้

หมายเหตุ นาซต้องการให้พระเอกบอกรักตัวเอง (ถ้าไม่ได้ยินคำว่ารัก นางก็กะจะไม่อยู่แล้วเหมือนกัน)

พระเอกก็ว่า เขาไม่รู้ว่ารักคืออะไร แต่ถ้านาซไป ตัวเองก็ขอจบมันตรงนี้ล่ะ ถ้าโลกไม่มีเขาทุกคนคงดีใจ

สรุป นาซก็ช่วยรับยานพระเอก ที่แหลกเป็นซาก

ตอนจบคือ แฮปปี้เอ็น มีอะไรกันด้วยความรัก นายเอกได้รู้ว่าพระเอกคือโรคจิตที่โทรศัพท์มา มีลูกด้วยกันอีกคน (ช่วงแฮปปี้เอ็นนี้10หน้ามั่งค่ะ ไม่ได้เปิดนับ+ตอนพิเศษสั้นๆอีก6-7หน้า)

เราอ่าน10กว่าหน้าตรงนี้แล้วก็... 
พวกแกมาหวานกันตอนนี้แล้วมันจะทันไหม หน้าต่อไปก็ปกแข็งแล้วเฟ้ย(╬ ಠ 益ಠ)!?

ปล.ต้นฉบับเขามี3เล่มนะคะ สนพ.Rose บอกว่ามันเป็นเล่มพิเศษ ถ้ายอดขาย2เล่มแรกดีจะเอาออกมา แต่-เอ่อ...

ในความคิดเรา เราว่าทางต้นฉบับ เขา3เล่มจบ (จบจริง) แบบนั้นนะคะ 

เพราะอย่างที่เรารีวิวเล่ม2ไปนั้น มันไม่มีฉากฟินๆเลยค้า อะไรก็ไม่รู้ อย่างกับละครไทย แม่นางเอกจ้า รัก(?)พระเอกแต่ ฉันก็กลัวเขาด้วยเหมือนกัน (เข้าใจผิด)ว่าพระเอกไม่รักตัวเองแล้ว ฉันก็จะหนีเขา ลูกฉันก็จะเอาไปด้วย(ซึ่งตอนแรกจะทำแท้ง) 

พระเอกก็เข้าใจผิด+ถูกต้องเลยว่า คำว่ารักที่นางพูดมันโกหกสินะ(เริ่มโกรธ) เพราะพระเอกที่ไม่รู้จักความรัก เลยไม่รู้ว่าตัวเองเริ่มรักนายเอกแล้ว(ถึงได้โกรธและผิดหวัง) พอไปเจอนายเอกจะเอาลูกออกอีก โอโห ไปกันใหญ่ เกลียดกันถึงขนาดนี้เลยหรอ? จะหนีกันไป จะเอาลูกไปด้วย จับขังเลยค่า 

พอโดนจับขัง นายเอกยิ่งเตลิดไปใหญ่
พอถึงตอนนี้พระเอกก็ค่อยเรียนรู้ คำว่าใส่ใจ น่าเสียดายที่นายเอกไม่ต้องการมันแล้ว

เอ่อ...นั้นแหละค่ะ บรรยากาศเล่ม2ทั้งเล่ม เป็นแบบนั้น
เราเลยคิดว่า เล่ม3ของเกาหลี ที่หนาพอๆกับ1-2 มันน่าจะเป็นเล่มต่อของของภาคหลัก ที่จำเป็นต้องอ่าน เพราะจากประสบการณ์ส่วนใหญ่ "ดราม่า" จะเป็นเพียงส่วนประกอบของเรื่องราว แต่ไม่ใช่ปมของเรื่องราว 

การอ่าน Shooting Star ชูตติ้งสตาร์ ของจังนยัง ครั้งนี้ เราจึงรู้สึกว่ามันเป็นหนังสือที่ไม่สมบูรณ์ ขาดอะไรบางอย่าง ที่ไม่ซับพรอต์ความรู้สึกตัวละครกับเหตุการณ์ ต่างกับ KILL THE LIGHTS คิลล์เดอะไลต์ส ที่คนแต่งหาข้อมูล การแสดงและทหารรับจ้างมาดีมาก ปมต่างเชื่อมโยงเข้าด้วยกันเป็นอย่างดี รวมถึงNCด้วย แต่ก็ไม่ทราบว่าเล่ม3 จะเข้ามาเสริมให้ทุกอย่างสมบูรณ์ขึ้นได้หรือไม่นะคะ
(ไม่สันทัดเกาลี)