(สปอย์) ภาพวาดโครงกระดูก เล่ม 2

[คำเตือน]

เนื้อหาโพสนี้คือการ สปอย์  ถ้าต้องการอ่านรีวิว *กด*

ต้องการอ่านสปอย์ เลื่อนลงได้เลย ♥

    (สปอย์) ภาพวาดโครงกระดูก เล่ม 2

    เซอร์เก้(ผู้สังเกตุของรัสเซีย)ออกเดินทางกับอิริน่า เขาสังเกตการ์ณจนพบว่ากลางดึก เมื่อเขาเข้านอนไปแล้วอีกฝ่ายจะลุกขึ้นมาเปิดกระเป๋าเดินทางและกุนอะไรบางอย่าง เสียงเคียวนั้นชัดเจนจนน่าขนลุก เซอร์เก้รอจนอีกฝ่านกินเสร็จแล้วนอนหลับเขาก็แอบเปิดสมุดบันทึกของเธอดู

    ในนั้นเต็มไปด้วยความบ้าคลังและสิ้นหวัง เซอร์เก้ยังอดทนเดินทางต่อไปกับอิริน่าผู้น่าสยอง ท้องของเธอใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ จนวันหนึ่งเขาก็แอบเห็นอิริน่าแหวกท้องตัวเองอออกมา เธอเก็บร่างเก่าของตัวเองเป็นสเบียงไว้ในกระเป๋า เมื่อมีหลักฐานชัดเจอ เขาก็ฆ่าสัวต์ประหลาดตัวนี้ทิ้ง

    หลังเดินทางมาถึงข้างทะเลสาบเซอร์เก้ก็พบกับหลินปั้นซย่า(นายเอก)และหลี่ซู(เพื่อนพระเอก) พวกเขา3คนรวมกลุ่มกันเดินทางจนไปถึงในกลางของเมืองแห่งหนึ่ง ระหว่างทางมีอุปสรรคมากมายที่พยายามฆ่าเซอร์เก้ แต่ก็ได้อีก2คนช่วยไว้

    ในเมืองโบราณนั้นพวกเขาหลุดไปถึงใต้ดิน ก่อนที่จะเจอร่างปลอมมาหลอกล้อพวกเขา ก่อนที่จะเจออิริน่าจำนวนมหาศาล เธอเป็นสัตว์ประหลาดที่เกิดจากความปารถนาของเซอร์เก้ หลินปั้นซย่าคลาดกับหลี่ซู แต่ได้พบกับฝางเวินซูุแทน เขาเล่าว่าตนเองเป็นหนึ่งในทีมสำรวจเดียวกับหลีซูที่ยังเหลือรอด

    ระหว่างที่พวกเขาซ่อนตัวจากอิริน่าอยู่ เขาก็เจอเข้ากับซ่งชิงหลัว(พระเอก)ที่บาดเจ็บสาหัส

    หลินปั้นซย่า(นายเอก)ปวดหัวแล้วว่าคนๆนี้ตัวจริงหรือปลอม แต่เขาไม่มีทางอยากให้อีกฝ่ายบาดเจ็บได้ เขาบาดเจ็บอยู่ก่อนแล้วจึงมาซ่อนตัวหรือ? หรือจะเหมือนที่อเล็กซ์เอาทองมาล่อเขา ครั้งนี้ก็เปลี่ยนเอาซ่งชิงหลัวมาล้อให้เขาอธิฐานแทน?

    แต่หลังจากพูดคุยกับฝางเวินซูุ เขาก็ได้คำตอบ และฆ่าฝางเวินซูุทิ้ง อีกฝ่ายคือสัตว์ประหลาด

    แน่นอนว่ายังเขาไม่แน่ใจเรื่องซ่งชิงหลัวจึงได้แต่แบกไปด้วย เมื่อเดินต่อมาก็พบกับหลี่ซู ไม่นานก็เจอหลี่เย่ และสุดท้ายก็เจอซ่งชิงหลัวตัวจริง

    ตัวจริงกับตัวปลอมเจอกันนั้นน่ากระอักกระอ่วนมาก แถมยังมีหลี่ซูหัวเราะอยู่ข้างๆอีก

    พวกเขาไปถึงใจกลางพิธี เจอคนชุดดำที่เป็นคู่ดำรงของวัตถุต้องสาป ในพริบตาที่แท่นบูชายกขึ้น ภาพที่เห็นเก็เปลี่ยนเป็นเด็กหญิงที่กำลังดิ้นรนและคนชุดดำที่มีใบหน้าของเขาก็เขามีดแท่งลงไปจนเลือดอาบ ตอนนั้นเขาไม่ได้สนใจอะไรอีกต่อไปคิดแต่จะวิ้งเข้าไปเท่านั้น แต่แรงห้ามปรามมหาศาลก็เรียกสติเขากลับมา ซ่งชิงหลัวกอดตัวเขาอยู่ เขาได้สติพร้อมๆกับลืมภาพที่เห็นไป ด้านข้างยังมีหลี่ซูหลี่เย่ที่อาการไม่ต่างกันอยู่ด้วย

    ตัววัตถุต้องสาปที่หน้าตาเหมือนก้อนหัวใจ อยู่บนแท่นนั้น ซ่งชิงหลัวต้องเข้าไปจัดการมันคนเดียว เพราะหากเขาไม่ไหวก็ไม่มีใครทำได้

    ทันทีที่ซ่งชิงหลัวไป ห้องโถงนี้ก็ดำเนินการต่อต้านพวกเขาทันที มีอิริน่าจำนวนมากเพราะเซอร์เก้อธิษฐาน เมื่อย้อนกลับไปถึงอุบัติเหตุตลอดทางแล้วนั้น หลินปั้นซย่าพึ่งเข้าใจตอนนี้เองว่าเซอร์เก้ไม่ได้อยากคืนชีพอิริน่า แต่เขาอยากตายในเรื่องราวที่ตื่นเต้นลุ้นระทึก ให้อนาดกว่าที่อิริน่าเจอเพื่อล้างความรู้สึกผิดในใจนี้ต่างหากล่ะ

    เมื่อจัดการเซอร์เก้จนสลบได้แล้ว หลินปั้นซย่าก็หันไปดูสถานการณ์ของซ่งชิงหลัว อีกฝ่ายโดนขัดขวางอย่างยากลำบาก และวินาทีที่ไปถึงวัตถุที่อยู่บนสุด พื้นก็ยุบลง ซ่งชิงหลัวจะตายแน่นอนเขารู้สึกได้ เพราะชะนั้นเขาจึงอธิษฐานกับวัตถุนอกรีดทันที

    ซ่งชิงหลัวผนึกชั่วคราวได้สำเร็จ หลินปั้นซย่ามองเขาก่อนที่จะล้มลง อย่างโล่งใจ

    ตอนนี้สติสุดท้ายจะหมดลง เขาก็โดนตบอย่างแรงจนวิญญาณรีบกลับเข้าร่างเพื่อขัดขื่น หลังฟื่นตัวเขาตอบคำถามหลี่ซูเรื่องที่ตัวเองอธิษฐานอย่างไม่เสียดายชีวิต เขาบอกไปว่าถ้าทุกอย่างจบเหตรงนี้พวกเขาจะตายทั้งหมด ถ้าเขาอธิฐานอย่างน้อยก็ตายคนเดียวเท่านั้น

    ขากลับถึงประเทศ หลินปั้นซย่า(นายเอก)ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง เขาตอบอย่างฮือๆอ่าๆแล้ววางสาย เมื่อซ่งชิงหลัว(พระเอก)ถามเขากลับจำไม่ได้ว่าใครโทรมาทั้งๆที่พึงคุยไปเมื่อกี่ และเบอร์นั้นเป็นเบอร์ที่ไม่ได้บันทึกไว้ในเครื่อง สุดท้ายเขาไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้อีก

    หลังกลับมา พวกเขา3คนก็ออกไปกินปิ้งอย่างด้วยกัน หลินปั้นซย่า(นายเอก)เล่าประสบการณ์เที่ยวรัสเซียในส่วนที่พอเล่าได้ให้จี้เล่อสุ่ย(เพื่อนสนิท)ฟัง ก่อนที่ฝ่ายนั้นจะบอกว่าครอบครัวของหลินปั้นซย่ากำลังตามหาเขาอยู่โดยมีการโทรเข้าไปที่ที่ทำงานเขา หลินปั้นซย่าไม่ได้สนใจอะไร

    จังหวะที่หลินปั้นซย่าไปเข้าห้องน้ำ ซ่งชิงหลัว(พระเอก)ก็ถามจี้เล่อสุ่ยถึงบ้านของหลินปั้นซย่า

    จี้เล่อสุ่ยตอบว่า ช่วงม.ปลายพวกเขาก็ไม่ได้สนิทกัน แต่มันก็ไม่ได้เป็นความลับอะไร คนในห้องส่วนใหญ่ก็รู้ว่าพ่อแม่ของหลินปั้นซย่าตายแล้ว เขาต้องอยู่กับญาติแต่เข้ากันไม่ได้เท่าไร ต่อมาย้ายออกมาอยู่เอง ค่าเรียนก็ทำงานหาเอง เขามีน้องสาวที่รักมากๆอยู่คน แต่ไม่เคยติดต่อให้ใครเห็น ไม่เคยมีใครเจอเธอมาก่อน

    ด้านงานของหลินปั้นซย่า เขาหยุดไปหลายวันทั้งที่หมดวันลาแล้ว เดิมคิดว่าจะถูกให้ออกแต่เพราะขาดคนรุนแรงหัวหน้าจึงให้เขาอยู่ต่อแต่เปลี่ยนค่าแรงเป็นรายวันแทน เขาได้ข่าวจากที่ทำงานถึงสวยสนุกแห่งหนึ่งที่เกิดอุบัติเหตุน่าสยองขึ้น

    ข่าวของอุบัติเหตุในสวนสนุกไปสะกิดความอยากรู้อยากลองของเด็กม.ปลายกลุ่มหนึ่งเข้า พวกเขาลอบเข้ามาในสวนสนุกตอนกลางคืนแล้วพวกเขาก็เจอดีเข้าจนได้ อยู่ๆก็มีคนพูดถึงศพที่ถูกเหวี่ยงจากรถไฟ ว่าตอนเก็บกวาดศพทำได้ไม่เรียบร้อย แต่ก็ไม่แปลกเพราะหัวอีกครึ่งซีกกระเด็นไปติดรั่วอีกฝากขนาดนั้น เวลานั้นเอง เซียวหวังฉี(หัวหน้ากลุ่มเด็กม.ปลาย)ก็เริ่มรู้สึกผิดปกติ ใครเป็นคนพูดอยู่? ต่อมาเขาก็สังเกตุเห็นคนไปกัน7คนแต่กลับยืนเบียดกันอึดอัด มีเงาสีขาวยืนรวมกลุ่มกับพวกเขาเต็มไปหมด

    หวังเคอ(เด็กม.ปลาย)ลนลาน พวกเขาพยายามออกจากสวนสนุกแต่กลับหลงอยู่หน้าจุดเกิดเหตุเสมอ เขาโทรหาลุงที่มอบกุญแจสวนสนุก กลับพบว่านี้เป็นกุญแจโรงรถ แล้วพวกเขาเข้ามาได้ยังไง? ลุงรับปากมาหาพวกเขาเดี่ยวนี้ หวังเคอยังไม่ทันดีใจก็พบว่าทุกคนมองเขาเหมือนเห็นผี

    โทรศัพท์ของทุกคนไม่มีสัญญาณ แล้วในสายคือใครกัน?

    มันบอกว่าจะมาหาพวกเขาอีกด้วย

    พวกเขาพยามเดินยังเครื่องเล่นอื่น แต่สุดท้ายข้างบนหัวก็ยังเป็นรถไฟเหาะตลอด เวลานั้นเองก็มีเสียงตามสายประกาศให้เขาเล่นติวโส่ยวจ้วน*(ทิ้งผ้าเช็ดหน้า/มอญซ่อนผ้า) ตอนเข้ามาพวกเขามีกัน7คน เวลานี้กลับนับได้แปด ทั้งๆที่มองไปแล้วก็รู้สึกเหมือนจำกันได้รู้จักหมดทุกคนแท้ๆ พวกเขาฟังเสียงประกาศเริ่มเกมด้วยความสิ้นหวัง

    เรื่องนี้ไปถึงมือซ่งชิงหลัวกับหลินปั้นซย่าจนได้ พวกเขาต้องไปสำรวจสวนสนุกนี้โดยมีผู้บันทึกหน้าใหม่ไปด้วย เมื่อไปถึงที่เกิดเหตุ ทั้งคู่ก็ได้เจอกับเสิ่นจวินเยี่ยนที่เป็นคู่กัดกับซ่งชิงหลัว เธอแสดงออกว่าสนใจหลินปั้นซย่าสุดๆ

    เมื่อผ่านประตูผีเข้ามา กลุ่มเด็กใหม่4คนกลับเริ่มทนไม่ไหว พวกเขาอยากเลิกกลางคัน แต่ก็โดนเสิ่นจวินเยี่ยนจิกกัดแทน ในกลุ่มมีคนที่มั่นใจอยู่บ้าง เขาทักท้วงอย่างอารมณ์ร้อน หญิงสาวที่เป็นเด็กใหม่เหมือนกันพยายามห้ามปราม

    หลังเข้ามาแล้ว พวกเขาก็เจอเด็กนักเรียนคนหนึ่งทันที ด้านบนคือรถไฟเหาะที่วิ่งอยู่ มันโปรดเศษซากเลือดเนื่อลงมาข้างล่าง หลินปั้นซย่าเก็บบัตรนักเรียนได้ ชื่อว่าหวังเคอ เขาตายแล้ว

    ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เสียงเพลงติวโส่ยวจ้วน*(ทิ้งผ้าเช็ดหน้า/มอญซ่อนผ้า)ก็ดังขึ้น ในกลุ่มมีเพียงอ้ายซินเซิง(ผู้บันทึก)ที่ได้ยิน ก่อนที่เขาจะทำอะไร ทุกคนก็ถูกหมอกกลืนหายไป ในหมอกหนามีเสียงร้องดังขึ้น มีผีอยู่ในพวกเรา รีบวิ่ง เมื่อหมอกจางลงทุกคนก็หายไปหมดแล้ว

    อ้ายซินเซิง(ผู้บันทึกมือใหม่)เดือนไปได้เพียงนิดเดียวเขาก็เจอกับนักเรียนคนนึง เธอชื่อเสิ่นชิงอี๋เล่าอย่างตะกุกตะกักถึงเหตุการณ์ที่เพื่อนแยกกันเป็น3กลุ่ม กลุ่มเธอมี4คนแต่ครู่เดียวก็ตาไป2 ส่วนเธอหนีออกมาจนเจอ อ้ายซินเซิงฟังแล้วพยายามปลอบเธอ ก่อนที่พวกเขาจะออกเดินทางด้วยกัน เธอขอทำธุระที่พงหญ้าข้างๆแล้วฝากกระเป๋าไว้ที่เขา

    เด็กสาวเข้าห้องน้ำ เขาย่อมไม่ยืนมอง แต่เวลาผ่านไปก็ไม่เห็นเธอมาสักที เขาพบว่าเธอหายไปแล้ว และกระเป๋าที่เธอฝากกไว้มีผ้าชุ่มเลือด เหมือนสาเหตุการตายของเพื่อนที่เธอเล่าทุกประการ (เกมทิ้งผ้าเช็กหน้านั้น ถ้าใครได้ผ้าแล้วต้องเป็นผีคนต่อไป กรณีนี้คือตาย)

    ฝังเสิ่นจวินเยี่ยน (คู่กัดพระเอก)เธอเจอเข้ากับเซียวหวังฉี(เด็กม.ปลาย) ก่อนที่พวกเขาจะเข้าสำรวจบ้านผีสิงเพราะเสียงกรี๊ดพวกเขาพบว่าเด็กสาวเจี่ยงโหรวโหรวตามแล้ว ส่วนแฟนหนุ่มฟั่นจื่อหรงยังรอดอยู่

    เสิ่นชิงอี๋(เด็กม.ปลาย)ที่ทิ้งผ้าเช็ดหน้าให้อ้ายซินเซิง(ผู้บันทึกมือใหม่)ได้แล้วก็รีบวิ่งสุดกำลัง ก่อนเข้าไปแอบในห้องน้ำ เสียงฝีเท้าดังขึ้น เธอเห็นหวังเคอที่ตายไปแล้วจนเกือบกรีดออกมา แต่ตอนนั้นเองที่เธอตกใจมากจนสลบไปแทน เมื่อตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นหวังเคอหรือผ้าเช็ดหน้าอีก เวลานี้เธอจึงรู้ว่า สิ่งที่สวนสนุกทำให้เกิดขึ้นง่ายที่สุดคือเสียงกรีดร้องของผู้คน และมันเลือกคนทิ้งผ้าเช็ดหน้าด้วยวิธีนี้

    ฝั่งหลินปั้นซย่า(นายเอก)ไม่คิดเลยว่าแค่หมอกวูบเดียวทุกคนก็หายไปแล้ว เขาไม่คุ้นเคยกับสวนสนุกจึงรออยู่เฉยๆ จนกระทั้งมีเด็กคนหนึ่งหลงมา เมื่อเด็กคนนั้นเห็นเขาก็รีบวิ่งหนี ทั้งคู่วิ่งตามกันจนหมดแรงและเมื่อคุยถึงรู้ว่า เด็กคนนี้ชื่อจ้าวหยวนรุ่ย

    จ้าวหยวนรุ่ยถูกสัตว์ประหลาดถือผ้าเช็ดหน้าวิ่งไล่มาตลอดทางจนมันตายไปเอง หลินปั้นซย่าตามเขาไปตรวจศพจึงรู้ว่านี้คืออ้ายซินเซิง(ผู้บันทึกมือใหม่) จ้าวหยวนรุ่ยต้องการไปที่ชิงช้าสวรรค์ที่อยู่ๆก็เปิดไฟๆขึ้นมา เพราะที่นั้นอยู่หน้าทางออก หลินปั้นซย่าตามไปอย่างฝืนใจ ถึงจะรู้ว่านี่เป็นกับดับ แต่ก็ต้องทำ

    เสิ่นชิงอี๋(เด็กม.ปลาย)เจอกับหานเหอเฟิง (ผู้บันทึกมือใหม่) พวกเขาตัดสินใจไปชิงช้าสวรรค์ด้วยกัน ระหว่างนั้นเธอสังเกตุเห็นอะไรบางอย่าง เมื่อมาถึงชิงช้าเธอรีบเข้าไปในเครื่องเล่นทิ้งหานเหอเฟิงที่พื้น อีกฝ่ายมีผ้าเช็ดหน้าเปื้อนเลือดผืนนั้นและต้องการฆ่าเธอ ตอนที่ใกล้ถึงเวลาของหานเหอเฟิง เขาก็เห็นจ้าวหยวนรุ่ย(เด็กม.ปลายที่วิ่งเข้ามาทางนี้ เขารีบเอาผ้ายัดให้เด็กแล้วหนีไปทันที

    หลินปั้นซย่า(นายเอก)รีบคว้าผ้าในมือเด็กหุน่แล้วตามหานเหอเฟิงไป เขาเกือบจะตามไม่ทันแล้วแต่ซ่งชิงหลัว(พระเอก)ก็เข้ามาหยุดไว้ได้ และหานเหอเฟิงก็ตายไป พวกเขามารวมตัวและสรุปกฎบางข้อด้วยกัน จากนั้นก็รอคนอื่นมาสมทบ

    ฝั่งเสิ่นจวินเยี่ยน(คู่กัดพระเอก)เธอเจอกับเด็กผู้หญิงอีกคน เธอคือเมิ่งเหมิง(เด็กม.ปลาย)ที่หายไปตอนแรก เซียวหวังฉีคิดว่าเธอตายแล้ว แต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าเธอเอาผ้าเช็ดหน้าส่งต่อให้เคอหวังจนเขาตาย เวลานี้เด็กสาวบอกชี้ให้เขาเห็นว่าเสิ่นจวินเยี่ยนไม่มีเงา เธอต้องเป็นผีแน่ๆ

    เซียวหวังฉีจึงช่วยวางแผนหนีให้อีก2คน เมิ่งเหมิงแกล้งทำเป็นปวดท้อง ฟั่นจื่อหรงพาเธอไปเข้าท้องน้ำเพื่อหนี ส่วนเซียวหวังฉีถวงเวลา สุดท้ายเขาก็โดนเสิ่นจวินเยี่ยนจัดการได้จนมอบ ฝั่งเมิ่งเหมิงเมื่อเดินออกมาแล้วก็แยกกับฟั่นจื่อหรงทันที เธอไม่เชื่อใจใครทั้งนั้น

    แต่แล้วเธอกลับเดินไปเจอศพของตัวเองเข้า ความหวาดผวาเข้ากุมจิตใจจนเธอกีดร้องออกมา ฟั่นจื่อหรงวิ่งเข้ามาด้วยความเป็นห่วง เมิ่งเหมิงพบว่าผ้าชุ่มเลือดนั่นกลับมาอีกครั้ง อย่างที่ครั้งก่อนเธอแอบบเอาไปใส่กางเกงหวังเคอ ตอนนี้เธอต้องไปอยู่ร่วมกับคนอื่น ยิ่งเยอะยิ่งดี ดังนั้นเธอจึงพาฟั่นจื่อหรงกลับไปรวมตัวกับเซียวหวังฉีอีกครั้ง

    คนที่ยังมีชีวิตอยู่ทั้งหมด นักเรียน5คนและผู้สังเกตการณ์3คนมารวมตัวกันอยู่ที่นี้แล้ว

    ซ่งชิงหลัว(พระเอก)ตัดสินใจไปดูที่รถไฟเหาะที่เกิดเหตุ เมื่อพวกเขาไปถึงก็เจอกลุ่มคนที่น่าจะเป็นผู้เกิดเหตุชุดแรก พวกเขายังอยู่บนรถไฟ ต้องวนเวียนนั่งรถไฟเหาะซ่ำแล้วซ้ำเล่า กลุ่มผู้ใหญ่3คนตัดสินใหญ่ลองขึ้นไปนั่งรถไฟเจ้าปัญหาดู

    ถือเป็นประสบการณ์หวีดสยองของเสิ่นจวินเยี่ยนเลยทีเดียว แต่ซ่งชิงหลัวกับหลินปั้นซย่ายังนั่งกันต่อหลายรอบ เพื่อตรวจดูจุดที่รางรถไฟขาด จุดที่มีตุ๊กตาประหลาดติดอยู่ ถือว่าได้รับการยอมรับนับถือจากเพื่อนร่วมงานและเด็กๆมาก

    ด้านล่าง ใกล้ถึงเวลาที่ผ้าเช็ดหน้าจะทำงานแล้ว เมิ่งเหมิงคิดจะเอาไปซ่อนที่จ้าวหยวนรุ่ยแต่ถถูกเสิ่นชิงอี๋พบเห็นก่อน สุดท้ายเธอจึงตายไป และเพราะการตายนี้เป็นคนสนิทและยังตายลงใกล้ๆตัว เด็กผู้ชายจึงร้องกันอนาถ จ้าวหยวนรุ่ยถูกปิดปากไว้ทันผ้าจึงปรากกฏที่ฟั่นจื่อหรง

    แต่เสิ่นจวินเยี่ยนก็เอาไปเก็บไว้ เธอปลอบเด็กๆว่าพวกเธอมาแล้วย่อมมีวิธีจัดการ เมื่อทั้งสองคนกลับมาแล้วรู้ข่าวก็ตัดสินใจว่าจะเอาตุ๊กตาที่ติดอยู่บนรางลงมา

    ขณะที่หยิบตุ๊กตาได้แล้ว แต่รถไฟเหาะกลับวิ่งฝ่าเบรกที่ใสไว้ อีกไม่นานมันจะชนพวกเขาตา ซ่งชิงหลัวจึงบอกให้หลินปั้นซย่าโดดลงพื้นไปกับเขา หลินปั้นซย่าศพเละแหลกเหลวแต่ซ่งชิงหลัวก็ยังกอดซากนั้นไว้

    จบเรื่องราว เสิ่นจวินเยี่ยนจัดการเก็บวัตถุ ส่งเด็กๆขึ้นรถ คนที่เกินมาคือเสิ่นชิงอี๋ เธอเสียหน้าสวนสนุกจากอุบัติเหตุรถยนต์

    เสิ่นจวินเยี่ยนจัดการคืนชีพให้คนที่ตายด้วยวัตถุปิดผนึก เงือนไขของวัตถุคือฟื้นอวัยวะความเร็วสูง เงื่อนไขคือต้องไม่เคยรู้จักตัววัตถุมาก่อน ดังนั้นจะใช่ได้กับเด็กใหม่เท่านั้น

    หลินปั้นซย่ากลับไปหาซ่งชิงหลัว อีกฝ่ายบาดเจ็บไม่น้อยเลยจากการโดดเป็นเพื่อนเขา แล้วพวกเขาก็กลับบ้านด้วยกัน

    ช่วงพัก มีอยู่วันหนึ่งหลินปั้นซย่าได้รับโทรศัพท์เบอร์แปลกอีกแล้ว ซ่งชิงหลัวจึงให้เขาเปิดสปีกเกอร์โฟน คนที่โทรมาคือคุณลุงของเขาสาเหตุจากต้องการเจออรักษาป้าที่ป่วย ซ่งชิงหลัวสังเกตว่าตลอดการคุย หลินปั้นซย่าตอบรับผ่านๆดวงตาเหม่อลอย ดูแล้วไม่คิดจะกลับไปแต่อย่างใด และเมื่อวางสายเสร็จเขาถึงกับลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเมื่อกี้ใครโทรมา ผผิดสังเกตุจนซ่งชิงหลัวต้องเป็นคนบอกอีกฝ่าย

    หลังฟังเรื่องราวซ่งชิงหลัวเกลี่ยกล่อมให้หลินปั้นซย่ากลับไป ถ้าความฝันสูงสุขของอีกฝ่ายคือมีเงินมีบ้านแล้วรับน้องสาวมาอยู่ ตอนนี้ก็เหลือแค่รับน้องสาวแล้วไม่ใช่รึไง ในที่สุดหลินปั้นซย่าก็เห็นด้วย

    ก่อนกลับหลินปั้นซย่าได้รู้ข่าวว่า วัตถุปิดผนึก 47777 ใกล้อาละวาด แต่ยังมีเวลาอยู่ พวกเขาจึงนั่งรถไฟกลับบ้านเกิดกกันต่อ เมื่อกลับมาถึงหลายสิ่งเปลี่ยนแปลงไปมาก รวมถึงโรงเรียนที่น้องสาวควรเรียนม.ปลายเองก็ปิดตัวไปแล้ว เขาไปถามความจริงกับลุงที่โรงพยาบาล และเอาเงินห้าแสนมาขู่

    แล้วลุงก็บอกกับเขาว่า น้องสาวของเขาตายไปนานแล้ว นานตั้งแต่ขวบเดียว หลินปั้นซย่าแทบอาละวาดในทันที มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง หลังทุ่มเถียงกันอย่างใส่อารมณ์ เขาก็สะบัดตัวออกมา แม้ตอนอยู่ในห้องเขาจะกล้าแค่ไหน แต่เมื่อออกมาได้เขาแถบทรุด ความจริงที่เขาเชื่อมั่นคืออะไรกันแน่

    การกลับบ้านเกิดครั้งนี้ทำให้ซ่งชิงหลัวได้เห็นหลินปั้นซย่าในมุมต่างมากมาย

    รวมถึงหลินปั้นซย่าเองก็ได้เห็นซ่งชิงหลัวด้วยความรู้สึกที่ต่างไปจากเดิมเล็กน้อยเหมือนกัน

    ในเลิฟโฮเตลตัวเขาที่เสียศูนย์อยู่ๆตื่นมามีหนุ่มรูปงามหุ่นดีอยู่ข้างๆ เขาที่ไม่เคยชอบผู้ชายมากก่อนอยู่ๆก็ไขว้เขว จนต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบตอนเช้าเลยทีเดียว แถมมีสาวเคาเตอร์สนันสนุนถุงยาง...แน่นอนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็ทำให้เขาคิดถึงเรื่อง18+ไม่หยุดเลยทีเดียว

    วันต่อมา หลินปั้นซย่าแวะสุสานเคารพพ่อแม่ตอนเองที่ไม่ได้มานาน และพาซ่งชิงหลัวกลับไปดูบ้านเดิม คืนนั้นหลินปั้นซย่าถูกวัตถุดึงดูให้เข้าไปในมิติลับในตู้ตอนไม่ได้สติ เมื่อตื่นขึ้นมาเขาพบว่าตัวเองย้อนกลับเป็นเด็กและถูกป้าทารุณอยู่ที่บ้านเก่าและเหมือนเมื่อก่อนที่เขามีน้องสาวคอยช่วยเขาอยู่เสมอ

    แม้จะเป็นการพบกันในที่วุ่นวายไม่น่าอภิรมย์แต่เขาก็ดีใจมากที่ได้เจอน้องสาวอีกกครั้ง

    หลังหนีสัตว์ประหลาดในคราบป้า ในที่สุดซ่งชิงหลัวก็ตามมาช่วยเขา เมื่อถึงเวลาออกจากมิตินี้หลินปั้นซย่าอยากให้น้องสาวกลับออกไปด้วย ซ่งชิงหลัวรับปากจะช่วยพวกเขา และในที่สุดก็กลับมากันได้ทั้งหมด แม้พลังของน้องสาวจะอ่อนแอลง แต่จากนี้เธอจะสามารถยู่กับหลินปั้นซย่าได้แล้ว

    เมื่อพวกเขากลับถึงบ้าน ก็เจอคนส่งข่าวรออยู่ วัตถุ 47777 เสียการควบคุมแล้ว ให้พวกเขา2คนตามไปช่วย ทีม1ตอนนี้ตายหมดแล้ว ทีม2กำลังทำภารกิจ หลี่เย่เองก็ไปกับทีม2แล้ว

    ภารกิจนี้แม้แต่ซ่งชิงหลัวก็ไม่มั้นใจว่าจะกลับมาได้ไหม แต่หลินปั้นซย่าคิดว่า2คนยังดีกว่าคนเดียว

    พวกเขาจึงรับทำภารกิจนี้กัน พวกเขานอนหลับและเข้าสู่การควบคุมของวัตถุ 47777 ในความฝัน หลินปั้นซย่าไม่รู้ตัวเลยว่านี่คือภาริกิจ แม้แต่ความทรงจำที่เป็นคนเก็นศพ ความทรงจำเกี่ยวกับซ่งชิงหลัวและภารกิจต่างๆก็ลืมไปด้วย เวลานี้เขาเป็นเพียงนักศึกษาธรรมดาที่กำลังเข้าสอบ ที่มีเพื่อนจอมกวนชื่อหลี่เย่ และตอนนี้เขากำลังแอบมองสุดหล่อที่สนามอยู่ ความรู้สึกคุ้นเคยสายหนึ่งพุดขึ้นมา

    ทันใดนั้นศพก็ร่วงลงมาจากด่านฟ้า สุดหล่อนคนนั้นไม่มีปฏิกิริยาเลย เย็นชาอย่างกับน้ำแข็งแน่ะ

(จบเล่ม2)