[รีวิว] ชีวิตแฟนปลอมๆของไอดอลมหาลัย

    [รีวิว] ชีวิตแฟนปลอมๆของไอดอลมหาลัย

    นิยายเรื่องนี้ตลอดดการอ่านอย่ากจะร้องว่า เชี่ยเอ๊ย พวกนายไปเปิดอกคุยกันซะที! คำก็ชายแท้ สองคำก็ชายแท้ คิดว่าแอ๊บแมนแล้วคนจะมองไม่ออกงั้นหรอ ฉันเห็นพวกนายโคตรจะรักกันเลย ไม่ต้องมาทำเป็นแอบเลยนะ!

    ชื่อเรื่อง “ชีวิตแฟนปลอมๆของไอดอลมหาลัย”
    ตอนที่ชื่อเล่มนี้ก็คิดว่าคงเป็นแนวมหาลัยทั่วๆไปคือ เริ่มเรื่องที่เข้ามหาลัยวันแรก เฟรชชี่ หรือไม่ก็อยู่มหาลัยมาแล้วขึ้นปี2-3 แล้วบรรยายว่าแอบรักเพื่อนที่เป็น “ไอดอลมหาลัย”

    แต่เปล่าเลย ทุกอย่างเริ่มขึ้นเมื่ออายุสิบกว่า(ประถม) พูดถึงการเจอกันครั้งแรก ความประทับใจแรก เจอกันครั้งที่สอง จุดพีค แล้วก็เจอกันอีกครั้งที่มหาลัย
    (ระกว่างนี่นายเอกเป็นสตอกเกอร์ของพระเอก ตามมาตั้งแต่ประถม เห็นพระเอกโพสว่าจะเข้ามหาลัยนี่ก็สอบเข้าตามมา)
    แต่กว่าจะมาถึงจุดที่เป็น “แฟนปลอมๆ”กัน ปาไปเล่ม2 แล้วก็เป็น “แฟนปลอมๆ”กันแค่แป๊ปเดียวด้วย ครึ่งเล่ม2ที่เหลือคือแฟนกันจริงๆ

    กว่าที่2คนนี้จะรู้ตัวว่าชอบกันอยู่ แม่เจ้าฉันอยากจะมุดนส.เข้าไปแหวกอกสองคนนั้นซะ
พ่อคู๊ณ ชายแท้บ้าบอ อะไรกันฮะ 

    นิยายเรื่องนี้คือเกย์2คนที่แอ๊ปแมน แล้วคิดว่าอีกฝ่ายเป็นชายแท้ ไม่สนใจผู้ชาย พระเอกเอาแต่ลองเชิงนายเอก ส่วนนายเองนี่สุดยอดผู้ชายหน้าตาย ข้างในนี้โคตรดี๊ด๊าดีใจที่ได้อยู่กับคนที่ชอบ แต่ข้างนอกนี้แสดงออกอย่างเย็นชา เรียกว่าบรรลุวิชาแอ๊บนิ่งอย่างที่สุด

    แต่ก็ทำได้แค่หน้านิ่งไง การแสดงออกนี่ชัดโคตร คนเขารู้กันทั่วแล้วว่าพวกนายอ่ะชอบกัน
    คนอ่านรู้ เพื่อนผญในเรื่องรู้ เพื่อนผู้ชายรู้ เหลือแค่สองคนนี้ที่ไม่รู้ตัว เฮ้อ อ่านจบแล้วก็รู้สึกยินดีกันพวกนายจริงๆ ในที่สุดก็ได้คบกันสักที!
    ปกติเราเบื่อเรื่องที่ปากไม่ตรงกับใจ หรือไม่รู้ใจตัวเองที่สุด แต่เรื่องนี้จะต้องบอกว่าในที่สุดก็ใจตรงกัน? หรือว่าความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวคือพวกนายรักกัน! 
    อ่านจบแล้วแทบจะทรุดเพราะเหนื่อยไปกับการเชียร์ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแม่ยกข้างสนาม ฉันรู้ฉันเห็น แต่พวกนายมันโง่! แต่โชคดีที่เราไม่ได้บ้าอยู่คนเดียว ตัวประกอบชายหญิงเรื่องนี้ก็ดิ้นไปกับเราด้วย โดยเพราะเพื่อนสนิทพระเอก ที่พระเอกเอาเรื่องชอบผู้ชายไปปรึกษา แล้วเพื่อนพระเอกคนนี้ก็คิดเหมือนเรา เชื่ย! เจ้าเกย์แอ๊บแมนสองคนนี้มันอะไร!

    ใน.ที่.สุด! ในที่สุดก็มีคนเข้าใจความรู้สึกฉัน ผู้ชายแท้คนแมนเขาไม่ทำแบบ นั้น-นี้-โน้น กันหรอก ตอนแรกก็คิดว่าพระเอกนี่แมน/ชายแท้นะ แต่พอผ่านไปเรื่อยๆเราก็เอ๊ะๆแบบเพื่อนพระเอกเนี่ยแหละ พออ่านจบแล้วคือรู้สึกหัวเราะให้ความเหนื่อยที่เหมือนเชียร์มวยข้างสนาม ต่อยกันไม่โดนสักทีจนน่าหัวเราะ
    นอกจากจะเหนื่อยคนอ่านแล้ว ยังเหนื่อยตัวประกอบช- ญ.คนอื่นจริงๆ โดนปาอาหารหมาใส่หน้าทั้งเรื่อง

    ทั้งๆที่พระเอกยังไม่รู้ใจตัวเอง แต่ก็สนใจนายเอกที่แสนเย็นชาและหน้าตาย ดังนั้นพระเอกจึงตามติดนายเอกสุดขีด หวังสนิทและติดอ้อนหน่อยๆตามประสาเด็กขี้อ้อน (ท้ายเรื่องนายเอกยังพูดว่าพระเอกเป็นเด็กขาดความรัก เพราะขี้หวงขี้อ้อนหนักมาก)

    ส่วนนายเอกเป็นคนแสดงออกไม่เก่งแถมยังเย็นชาหน้าตา แต่อ่อนโยนกับพระเอกคนเดียว

    สรุปว่า นิยายเรื่องนี้นอกจากจะเชียร์จนเหนื่อยแล้ว ยังเหม็นความรักชะมัด!

    จริงๆแล้วเราชอบนิยายเรื่องนี้นะ คือเนื้อเรื่องมันมีอะไรมากกว่าที่รีวิว แต่บางทีที่รีวิวแล้วพูดเหมือนไม่ชอบเพราะว่าหมันไส้แล้วก็เหม็นความรักเฉยๆ แต่จริงๆแล้วเนื้อเรื่องคือมีความน่ารักและละเอียดอ่อนเหมือนกัน

หลังจากไปมีสปอย์
************* ******************
    ชอบตอนจบ
    ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าคนที่นายเอกเจอครั้งที่2จะเป็นพี่ชายพระเอก (ตามพร็อตทั่วๆไปคือรู้เลยทันทีที่พระเอกบอกว่ามีพี่ชาย ยิ่งเป็นพี่ชายฝาแฝดแล้วด้วยคือใช่แน่) แต่พออ่านก็ยังชอบอยู่ดีที่นิยายเรื่องนี้มีฉากสลับตัวฝาแฝด เพื่อทดสอบความรักของนายเอก

    มันสื่อถึงความรักของพี่น้องที่เชื่อมโยงผ่านวิญญาณ ความรักที่แสดงออกแบบพี่ชายทั้งๆที่เกิดก่อนไม่กี่นาที
    แล้วก็ชอบที่นายเอกสารภพรักกับพระเอกตอนจบต่อหน้าพี่ชายด้วย

    เรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นจากความเข้าใจผิดและทิฐิของนายเอกทั้งนั้น ถึงจะไม่ได้เกิดเรื่องร้ายแรงอะไรก็เถอะ แล้วจริงๆมันก็เป็นเรื่องเล็กน้อยมาก แต่การโกหก ยิ่งมันทับถมกันมากขึ้นเท่าไร มันยิ่งหนักอึ้งเท่านั้น
    สุดท้ายก็พูดไม่ออกแล้วทะเลาะกัน

**แต่ก็ขัดใจตอนสุดท้ายด้วย**

    พระเอกจากปกติพูดเก่ง แต่พอเป็นเรื่องของตัวเองนี่ปิดปากเงียบ ไม่ยอมบอกนายเอกไปเลยว่าโกรธอะไร ไม่ถามไปเลยล่ะว่าเขาปิดบังอะไรอยู่
    กลายเป็นทำให้นายเอกคิดมากจากนิสัย(ที่ดูเหมือน)เจ้าชู้ของพระเอกอีก
    นายเอกก็คิดไปเอกว่า เขาเบื่อเราแล้ว เขามีคนใหม่บลาๆ

**บ้าเอ๊ย นอกจากฉันจะลุ้นให้พวกนายคบกับจนเหนื่อย ฉันยังต้องมาลุ้นให้พวกนายคืนดีกันอีกงั้นเรอะ เหอะ**

คือถ้าเรื่องนี้ยังมีฉากเข้าใจผิดกันไปมาแบบนี้อีกคือไม่อ่านล่ะ จากลุ้นสนุกๆเป็นรำคานแทน แต่ก็โชคที่คุณพี่ชายโผล่เข้ามาแบบหล่อๆ กระตุ้นเนื้อเรื่องให้จบสวยงามลงได้ ไม่งั้นคือพัง จบแบบละครพ่อแง่แม่งอนแน่ๆ

สรุป2 คุณพี่ชายหล่อมาก บทน้อยต่อยหนัก โดยเฉพาะที่ปลอมตัวเป็นน้องชายตอนจบ นี่สิที่เขาเรียกว่าเท่ของจริง