[รีวิว] ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง

[รีวิว] ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง

            นิยายเรื่องนี้เป็นนิยาย ช-ญ แต่คนรีวิวจะเขียนอวยคู่วายคู่หนึ่งในเรื่อง

เรื่องนี้มีกลิ่นวายอยู่คู่หนึ่งแหละ โมเม้นต์น้อยแต่ชัด อ่านแล้วฟินมาก ส่วนคู่หลักก็ไม่ได้แย่เป็นเรื่องชายหญิงที่นานๆทีจะอ่านจบแล้วชอบ แถมเป็นนิยายแนวปัจจุบัน ไม่ใช่แนวจีนโบราณด้วย

ถึงจะไม่ได้ชอบมาก แต่ก็ประทับใจไม่น้อยเลย

จะมีผู้ชายสักกี่คนที่ช่วยเหลือเราในเวลาที่เราลำบาก

ในนิยายอ่ะต้องมีแน่ พระเอกที่เข้ามาช่วยเหลือนางเอกที่กำลังลำบาก(เป็นจุดเริ่มต้นของความรักแทบทุกเรื่อง) แต่ประเด็นคือในนิยายส่วนใหญ่ นางเอก เป็นคนสวย/น่ารัก(ทำให้พระเอกเรื่องคนอื่นๆหวั่นไหวเข้าไปช่วย)แต่เรื่องนี้อ่ะไม่ใช่ เรื่องนี้นางเอกเสียโฉม(ชั่วคราว)ล่ะ แถมพระเอกก็กวนประสาทมาก อ่านแล้วขำ!

ยิ่งอ่านยิ่งชอบนะ พระเอกดีๆแบบนี้จะไปหาได้จากไหนอีก ไม่รังเกียจที่นางเอกหน้าแย่(ถึงจะแค่ชั่วคราวก็เถอะ) ฮีเป็นหมอเลยยอมรับสภาพที่นางเอกเป็นอยู่ได้ แต่โดยรวมแล้วเรื่องนี้แต่งนิสัยพระเอกมาให้คู่กับนางเอกโดนเฉพาะ คือ1.เป็นหมอ เข้าใจสภาพคนป่วย เลยเข้าใจนางเอก 2.เคยเห็นนางเอกตอนหน้าไม่แย่มาแล้ว เลยรู้ว่าถ้านางเอกหายจะหน้าตาน่ารักมาก  3.นิสัยใจเย็นสุภาพบุรุษ

ส่วนนางเอกเรื่องนี้น่ารักดี ถึงจะไม่ใช่แนวแข็งแกร่งแบบที่เราชอบ แต่ได้เห็นนางเอกค่อยๆเปลี่ยนจากคนที่ยอมคนอื่น(แบ่งรับแบ่งสู้) กลายเป็นตบมาตบกลับ เข้มแข็งขึ้นรู้จักชีวิตเพราะเกือบตาย ก็สนุกดีไปอีกแบบ

(ปกติช-ญจะชอบอ่านจีนโบราณที่ กลับชาติมาเกิดแล้วล้างแค้นหรือสาวแกร่งทึก)

การที่นางเอกจะตกหลุมรักก็เป็นเรื่องปกติมาก เพราะพระเอกทั้งหล่อนิสัยก็สุภาพบุรุษแถมโคตรเพอร์เฟค เข้ามาในจังหวะชีวิตที่นางเอกเจอแต่เรื่องแย่ๆ เรียกว่าช่วงเวลาแย่ๆก็ได้พระเอกมาอยู่ข้างกัน นางเลยมีความกล้าที่ก้าวผ่านทุกเรื่องมาได้

เอาล่ะ รีวิว ช-ญ จบล่ะ มารีวิว ช-ชในเรื่องบ้างดีกว่า

ช-ช เรื่องนี้เหมือนจิ้นแต่ก็ชัด

คืออ่านแล้วรู้ว่า ประธานโจว (น่าจะ)แอบชอบพี่ชายของพระเอกล่ะ มั่นใจมากเลย มันมีโมเม้นต์หลายๆอย่างที่ประธานแกหลุดออกมาตั้งแต่เล่มแรก ยิ่งพอประธานอยู่กับคุณพี่ชายยิ่งแสดงออกชัดมากว่า ชอบนะ อยากอยู่ใกล้ แถมยิ่งชัดเข้าไปใหญ่คือ พระเอกหวงพี่หนักมาก!

ตอนนางเอกอยู่กับพี่ชาย(อย่างใกล้ชิด) พระเอกยังไม่หวงนางเอกแบบนี้เลย

แต่พอเป็นประธานโจวจะใกล้พี่ชายเมื่อไร ทั้งหน้าหงิก ปัดมือ(ที่จะมาจับพี่ตัวเอง) หวงกันจนออกนอกหน้า

และพี่ชัดสุดๆคือ ตอนที่พี่ชายนอนอยู่รพ.ประธานก็หงิกจมูกคุณพี่! เพื่อนแบบไหนเล่นกันแบบนี้ ความทรงจำกลับมา คุณพี่ก็เริ่มหยอกประธานโจวเลย นี่มันปีศาจน้อย นี่มันราชินี!

ตอนเสียความทรงจำเป็นปีศาจน้อย  พอได้ความทรงจำคืนมาเป็นราชินี บ้าเอ๊ย อ่านแล้วโคตรฟิน!

สุดท้ายพอคุณพี่ชายได้ความทรงจำกลับมา ยังต้องดูแลกันอยู่เลยหลายๆเรื่อง ไปฝึกเดินทำกายภาพบำบัดที่คลับสุขภาพของพระเอก ประธานโจวก็ตามไป พอเขาล้มก็รีบพุ่งไปรับ “กอดรับไว้แน่น จนอีกฝ่ายอยู่ในอ้อมแขนอย่างมั่นคง” นี่บรรยายไว้แบบนี้เลยยยยย ขนาดพระเอกยังพุ่งไปรับพี่ไม่ทันเลย แหม่---- เพื่อนกันยังไงหน่อ ยิ่งอ่านยิ่งมีความกุกกิ๊ก

คุณพี่ยังล้อประธานโจวว่า “พี่เท็ดดี้” ด้วย

 ฟิน ยิ้มแก้มแตก

สรุปสุดท้าย พี่ชายเมื่อหายดีก็กลับไปทำงานกับประธานโจว

(จริงๆคนก่อตั้งบริษัทคือพี่ชายเนี่ยแหละ แต่เกิดอุบัติเหตุ ประธานโจวที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กเลยเข้ามาดูแลงานแทน ถามจริงเพื่อนกันแบบไหน รู้สึกกับอีกฝ่ายแบบไหนถึงไม่ไปดูแลกิจการของบ้านตัวเองมาดูแลบริษัทพี่เพื่อนสร้างไว้ ขนาดพ่อโจวยังโอดครวญ แถมเรื่องราวไม่ใช่ง่ายๆเลย การเมืองภายใน แบ่งพรรคแบ่งพวกกันวุ่นวายไปหมด)

ส่วนพระเอกขอนางเอกแต่งงาน ก็น่ารักดี

ปล. เรื่องนี้มีส่วนที่เราไม่ชอบบางจุด

ปกตินิยาย ช-ญ ทั่วไป เราจะไม่ชอบนางเอก แต่เรื่องเฉยๆอยู่

เรื่องที่ไม่ค่อยชอบคือ ออกทะเลตอนต้น-กลางเล่ม2 จากนิยายดีไซเนอร์เสื้อผ้า ไปจับปืนที่แอฟฟริกาเฉยเลย งง ไม่อิน นางเอกไปกำกับการถ่ายแบบในฐานะผู้ออกแบบ...ถ่ายแบบถึงแอฟฟริกาเลยแฮะ แต่ก็เอาเถอะ ส่วนพระเอกที่มาเป็นแพทย์อาสา เราก็โอเค...

แต่หลังจากนั้นที่พระเอกโยงว่า ผู้ก่อการร้ายที่แอฟฟริกาเป็นคนไปก่อการร้ายที่โรงละครซิลเวอร์ฮอล์ที่จีน ทำให้พี่ชายพระเอกกับคุณมู่นักเปียโนบาดเจ็บสาหัส

อันนี้เราว่าไม่ใช่แหละ

ตอนแรกพระเอกบอกว่า ผู้ก่อการร้ายแอฟฟริกาเป็นพวกชิงปล้นท้องถิ่น เพราะตำรวจที่นี่อ่อนแอ แล้วผู้ก่อการร้ายท้องถิ่นทำไมอยู่ๆก็บินไปก่อการร้ายที่จีนได้ฟะ... เอาจริงๆมันก็ไม่สมเหคุผลตั้งแต่ที่คุณมู่นักเปียโนโดนยิงแล้วยังรอดอ่ะ คือพี่ชายโดนลูกหลงเพราะนั่งอยู่แถวหน้า อันนี้รอดอ่ะยังพอเข้าใจ แต่นักเปียโนเล่นเดียวอยู่บนเวทีรอดได้เนี่ย โคตรปาฏิหาริย์

จริงๆแล้วที่พระเอกกับนางเอกหนีรอดกันอยู่สองคน ตอนคนร้ายบุกกองถ่ายแบบนี้ก็แปลกมากพอล่ะ

แต่ก็เข้าใจแหละว่า ต้องการสร้างสถานการณ์บอกรักโรแมนติก ว่าพึงเสี่ยงตายมาด้วยกัน เลยบอกชอบขอคบก่อนไม่มีโอกาสนั้น

เรื่องที่ไม่ชอบอีกเรื่องคือ นิยายเรื่องนี้ขายความคลั่งชาติอยู่เหมือนกัน

คือเราก็ไม่รู้แหละว่าสังคมโลกจริงเขาเป็นยังไง แต่เราอ่านแล้วรู้สึกว่า เอาเรื่องเหยียดชาติคลั่งชาติมาเล่นบ่อยไป แล้วก็รู้สึกว่า จริงๆแล้วไม่อยากให้เอาเรื่องแบบนี้มาเขียนเลยด้วยซ่ำ

นิยายเรื่องนี้เอามาแปลให้คนไทยอ่านใช่ไหม คนอ่านเลยไม่ค่อยเป็นไร

แต่ถ้าญี่ปุ่นหรือเกาหลีอ่าน เขาจะรู้สึกยังไงหน่อที่นิยายเรื่องนี้ไปเอาเทศเขามาขยี้ เหมือว่าสไตล์การแต่งตัวหรือประเทศเขาสิ่งไม่ดีอะไรสักอย่าง แค่พูดถึงก็เป็นความชั่วร้าย(นางเอกโดนใส่ร้านว่าขายชาติ เพราะผลงานโดนโยงว่าเหมือนธงญี่ปุ่น ส่วนตัวร้ายโดนนางเอกเอาคืนโดยการยัดข้อหา ออกแบบโดยมีเกาหลีเป็นแรงบรรดานใจ ในเรื่องคือทั้งคู่โดนคนบุลลี่กันน่ากลัวมากอ่ะ)

เรารู้สึกว่าถ้าประเทศที่โดนเอามาขยี้แบบนี้เป็นประเทศเรา เราคงไม่ชอบใจเท่าไรนะ